MIFFY

MIFFY. PO PROSTU MIFFY.

Naszą znajomość z tą uroczą króliczką zapoczątkowały poszukiwania lampki do dziecięcego pokoju. Biała lampa w kształcie królika podobała nam się bardzo, jednakże budżet domowy nie przewidywał tak wysokiego wydatku. Na szczęście po nitce do kłębka, trafiłam na źródło, jak się okazało globalnej już marki, Miffy. Twórcą książeczek o Miffy jest holenderski autor, grafik i ilustrator Dick Bruna. Bruna opublikował ponad 120 tytułów, przetłumaczonych na prawie 50 języków, a jego pracom poświęcona jest stała wystawa w muzeum w Utrechcie (Dick Bruna Huis).  Najpopularniejszym z jego dzieł jest seria o Miffy. Pierwsza książeczka z serii (obecnie trzydziestu) powstała w 1955 r. Bruna po raz pierwszy naszkicował udomowionego króliczka o długich, miękkich uszach podczas deszczowych nadmorskich wakacji,  jako sposób na zajęcie synka. Od tego czasu postać Miffy zmieniała się, by dopiero w 1995 roku zyskać kształt, znany nam obecnie. Po wydaniu dwóch pierwszych książeczek z serii, Bruna zdecydował, że Miffy będzie dziewczynką. Rysowanie sukienek uznał za bardziej interesujące, a jej kształt za ładniejszy od spodenek. Każda książeczka jest kwadratowa, ma twardą oprawę i składa się z 12 stron z 4 wersami rymowanego tekstu i 12 ilustracji. Teksty są proste i zabawne, a ilustracje zachwycające swoją prostotą. Każda postać i przedmiot zbudowana jest z czarnego konturu, wykonywanego ręcznie za pomocą pędzla i czarnej akwareli/tuszu, przez co linie są  nieco rozedrgane. Efektem setki szkiców do jednego rysunku jest możliwość wyrażania emocji przez postacie, mimo tak uproszczonego ich kształtu.  Bruna do wypełnienia konturów i teł używa tylko podstawowych intensywnych kolorów - żółtego, czerwonego, niebieskiego i zielonego. Więcej informacji o autorze i historii Miffy na stronie http://www.miffy.pl.

W Polsce od 2008 roku ukazało się 9 książeczek o Miffy (niestety nie mamy pierwszej):

Miffy

Urodziny Miffy

Miffy, dziadek i babcia

Miffy i króliczątko

Miffy w przedszkolu

Miffy nad morzem

Judytka Miffy uwielbia, a ja polecam książeczki z uroczą króliczką.

Seria Miffy

Autor, ilustrator: Dick Bruna

Tłumaczenie: Magdalena van der Kroft

Wydawnictwo: Format

KOCHANE ZOO

KSIĄŻECZKI Z OKIENKAMI. KOCHANE ZOO

Kochane Zoo to najpopularniejsza i chyba jedyna wydana w Polsce książka szkockiego autora i ilustratora Roda Campbella. Campbell z wykształcenia chemik, w 1980 r. związał się z wydawnictwem literatury dziecięcej, gdzie zajął się projektowaniem książek z elementami interaktywnymi i powtarzającymi się zwrotami. Szkoda, że to jedyny tytuł po polsku.. Bo dzieci kochają książeczki z okienkami, za którymi kryją się różne niespodzianki i krótkie, zabawne teksty, które łatwo zapamiętać. Judytce dwukrotne przeczytanie książeczki wystarczyło, by samodzielnie ją oglądając, wypowiadała zapamiętane wersy. "Napisałem list do Zoo, z prośbą o zwierzątko. I przysłali mi..." Na kolejnych stronach książeczki oglądamy przeróżne paczki, skrzynie i inne opakowania, w których Zoo odpowiadając na prośbę przesyła zwierzęta. Jakie i z jakiego powodu nie można ich zatrzymać w domu - odpowiedzi kryją się za ruchomymi elementami i w krótkich tekstach. Dziecko świetnie bawi się próbując odgadnąć o jakie zwierzę chodzi (fragment jest widoczny) i jednocześnie uczy się słów, opisujących różne atrybuty. Okładka i strony tekturowe. Niewielki format. Pozycja obowiązkowa na wszelkie wyjazdy. Naprawdę się nie nudzi.

Kochane Zoo

Autor i ilustrator: Rod Campbell

Tłumaczenie: Magdalena Łońska

Wydawnictwo: EneDueRabe

Rok wydania: 2014

TRONIK

Z SERII NOCNIKOWEJ. TRONIK.

W poprzednim poście pisałam o pomocnym w odpieluszkowaniu "Nocniku nad nocnikami". Tematycznie zbliżony, lecz zupełnie inny graficznie i oparty na zabawnym pomyśle wykorzystania zwrotu z mowy potocznej "siadać na tronie", jest "Tronik".  Bohaterką jest Gucia - królewna, która nie chciała siadać na swoim tronie. Każdy z jej ofiarowywanych miał jakieś wady. Przygoda z tronem z Afryki w kształcie banana zakończyła się niemile upadkiem na bananowej skórce. Własnoręcznie przez królową wydziergany na drutach tron, królewna niechcący spruła. Tron bezowy bardzo smakował, a z kul armatnich świetnie nadawał się do gry w kręgle. Aż w końcu za radą pani Henryki, król nabył zwykły, plastikowy i tęczowy tronik, bardzo przypominający nocnik małego czytelnika tej książki. Gucia tak polubiła korzystanie ze swojego troniku, że dostała order, który nosiła zamiast niewygodnej korony. Tekst zabawny, chociaż dla 3-letniego czytelnika zastosowana analogia może być mało zrozumiała. Podobnie jak zabieg graficzny przedstawienia Guci w różnych momentach ruchu na jednej stronie - jak kolejne sekwencje, klatki/rysunki animacji. Judytka nie była w stanie pojąć, że to ta sama dziewczynka. Ja natomiast zakochałam się w tych ilustracjach. Proste, graficzne, naszkicowane postacie, malarskie rekwizyty i mozaikowe, mandalowe, przepiękne, kalejdoskopowe tła. Mnie ta książka zachwyciła, a Judytka często wyjmuje ją do pooglądania.

Tronik

Autor: Martyna Skibińska

Gucię narysowała: Joanna Olech

Graficznie opracowała: Marta Ignerska

Wydawnictwo: Wytwórnia

Rok wydania: 2007

NOCNIK NAD NOCNIKAMI

NOCNIK NAD NOCNIKAMI
Jak niepozorna książeczka pomogła w odpieluszkowaniu.

Pożegnanie z pieluszką. Jak trudne to zadanie wiedzą tylko rodzice, którzy niedawno doświadczyli tego etapu rozwoju malucha. Wraz z upływem czasu wspomnienie tego, co powinno znaleźć się w nocniku, a zostawiło swój ślad na podłodze, dywanie, kanapie, łóżku i odzieży i tak kilka dni lub tygodni,  zamienia się magicznie w drobnostkę, błahostkę i cudowne dziecko, które zupełnie bezboleśnie zdjęło pieluszkę i zaczęło korzystać z ubikacji. My, z racji długotrwałego szpitalnego leczenia Judytki, przechodziliśmy ten etap dwukrotnie. Za każdym razem pomocna okazała się niewielkich rozmiarów książeczka. Nocnik nad nocnikami Alony Frankel.
Alona Frankel to izraelska ilustratorka i autorka książek polsko-żydowskiego pochodzenia. Urodzona w Krakowie, dzieciństwo, które przypadło na II wojnę światową, spędziła w getcie we Lwowie. W 1949 r. wyemigrowała do Izraela. Swoją przygodę z książką zaczęła w wieku 30 lat. Jest autorką i ilustratorką ponad 40 książek dla dzieci oraz autorką ilustracji do kilkudziesięciu książek innych autorów. Wielokrotnie nagradzana i doceniana. Jej książki tłumaczone na 12 języków szybko stawały się bestsellerami. W 1975 r. ukazała się jej pierwsza książka, napisana przy okazji treningu toaletowego jej syna Michaela. W Polsce ukazały się jeszcze dwie książki tej autorki "O Anielce, w którą wstąpił diabeł" oraz przeznaczona dla dorosłych "Dziewczyna" - opis wojennych przeżyć autorki. (za Wikipedia)
Nocnik nad nocnikami (gra słów zaczerpnięta z Pieśni nad pieśniami) wydany został w dwóch wersjach. Jedna przeznaczona dla dziewczynek, druga dla chłopców. Twarda oprawa, papier kredowy. Opowiadanie o pożegnaniu pieluszki i powitaniu nocnika, napisane jest z perspektywy mamy, co nie jest częstym zabiegiem stosowanym w książkach dla dzieci. Prostym, zabawnym językiem opisuje fizjologię dziecka i przechodzenie z etapu pieluszki na nocnik wraz z dorastaniem. Towarzyszą temu proste, równie zabawne ilustracje. Basia (my oczywiście z racji płci Judytki nabyłyśmy wersję żeńską) pewnego dnia otrzymuje wielką paczkę od babci. A w niej... właśnie, co to właściwie za prezent. Fragment, w którym Basia próbuje zgadnąć, co to za przedmiot i do czego służy jest najzabawniejszy. Judytka szybko nauczyła się go na pamięć i cytowała w momentach otrzymania jakiegokolwiek prezentu. "Co to może być? Może to czapka? Nie! To nie czapka. Może to miseczka na mleko dla kota? Nie! To nie miseczka na mleko dla kota." Opowiadanie uświadamia rodzicowi i w przystępny sposób pokazuje dziecku, że korzystanie z nocniczka nie jest zadaniem łatwym, wymaga wielu prób i naturalna rzeczą są początkowe niepowodzenia.  Jednocześnie proponuje niezwykle przyjemny rytuał pożegnania siku i kupki w toalecie, gdy w końcu się uda. Towarzyszem tego wyzwania jest troskliwa mama. Brakuje mi jedynie zaznaczenia obecności taty, zarówno w czynnościach pielęgnacyjnych, jak i w nauce korzystania z nocnika.
Polecam bardzo, zwłaszcza rodzicom 2 i 3-latków.

Nocnik nad nocnikami

Autor: Alona Frankel

Ilustrator: Alona Frankel

Tłumaczenie: Alona Frankel i Zoi Perelmuter

Wydawnictwo: Nisza

Rok wydania: 2015

Moja córeczka Judytka ma 3,5 roku. A ja nie jestem w stanie przypomnieć sobie momentu, w którym zaczęła mieć świadomość książki jako przedmiotu, opowiadającego historię. Momentu, w którym książka przestała być źródłem doznań słuchowych (dźwięk rozrywanych stron), dotykowych (ślad po wiecznie wysmarowanych, obślinionych paluszkach), a zaczęła dostarczać informacji o otaczającym świecie i własnych emocjach. Kiedy stała się przeżyciem, a nie jedynie doznaniem. Niewątpliwie stała się czymś niezwykle istotnym w życiu mojej córki. Stała się również bardzo ważna dla mnie. Podwójnie - odkrywam ją na nowo z ciekawością i zachłannością dziecka i odpowiedzialnie wybieram ją dla najważniejszego czytelnika - mojego dziecka.