Moja córeczka Judytka ma 3,5 roku. A ja nie jestem w stanie przypomnieć sobie momentu, w którym zaczęła mieć świadomość książki jako przedmiotu, opowiadającego historię. Momentu, w którym książka przestała być źródłem doznań słuchowych (dźwięk rozrywanych stron), dotykowych (ślad po wiecznie wysmarowanych, obślinionych paluszkach), a zaczęła dostarczać informacji o otaczającym świecie i własnych emocjach. Kiedy stała się przeżyciem, a nie jedynie doznaniem. Niewątpliwie stała się czymś niezwykle istotnym w życiu mojej córki. Stała się również bardzo ważna dla mnie. Podwójnie - odkrywam ją na nowo z ciekawością i zachłannością dziecka i odpowiedzialnie wybieram ją dla najważniejszego czytelnika - mojego dziecka.